Er zijn steeds meer studenten die kiezen voor een stage in het buitenland. Zo ook SGM-er Jorik Reins (20). Hij is net terug uit Ethiopië en doet verslag van zijn ervaringen.
‘Een voetbalcompetitie opzetten voor dove meisjes, dat was oorspronkelijk de opdracht die ik kreeg van House of Sport. Dat is een bedrijfje van de 58-jarige Ethiopische Nederlander Mulugeta Asmellash.’ Twintig jaar geleden vluchtte Mulugeta het land uit maar hij vond dat hij iets terug moest doen. House of Sport organiseert sport- en beweegprogramma’s voor gehandicapte kinderen op scholen en in revalidatiecentra.
Geen visie
Al snel bleek dat er te weinig basis was voor het opzetten van de meisjescompetitie. Jorik: ‘Bij de eerste trainingen waren er geen ballen, geen coach en de meisjes hadden niet eens schoenen. De eerste periode ben ik daarom vooral praktisch bezig geweest met het organiseren van trainingen en toernooien voor gehandicapte jongens.’ Gelukkig kwam er snel een nieuwe opdracht. ‘Of ik een mogelijke samenwerking kon onderzoeken tussen de Ethiopian Youth Sports Academy, een splinternieuw uit de grond gestampt topsportcomplex, en House of Sport. Het complex strekt zich uit over 24 hectare grond en bestaat onder andere uit een atletiekbaan, zwembad, basketbalveld en een bioscoop. Kortom, alles erop en eraan. Kosten: 13 miljoen euro. Het idee erachter is om alle toptalenten daar te laten sporten en studeren. Maar er gebeurt vrijwel niks en er is ook geen idee of visie. Je vraagt je af hoe dat kan in een land waar zoveel armoede is.’
Enthousiast
‘Ik heb een analyse gemaakt van beide organisaties en aanbevelingen gedaan voor samenwerking. Inmiddels is er een officieel contract tussen beide partijen getekend en is in Nederland een stuurgroep opgericht. Daarin zitten partijen als Topsport Gelderland, de judobond, de KNVB en Hogeschool Windesheim. De bedoeling is om vanuit Nederland trainers en docenten in te vliegen die lokale trainers gaan opleiden. Ik ben hier zo enthousiast over dat ik erover denk om ook mijn afstudeeronderzoek hieraan te koppelen’, aldus Jorik.
Cultuurverschil
‘Een stage is het buitenland is een grote uitdaging’, vindt Jorik. ‘Je leert enorm van de cultuurverschillen en de andere manier van leven. In Nederland is alles zo strak georganiseerd. Als de trein vijf minuten te laat komt, beginnen we al te zuchten. In Ethiopië heb ik wel eens drie uur op een bus gewacht die uiteindelijk niet kwam. Afspraken maken
is ook erg moeilijk. Zo organiseerde ik een grote sportdag voor 350 kinderen met veel verschillende sporten. De Britse ambassade, een belangrijke geldverstrekker, zou komen kijken dus er hing nogal wat vanaf. Om te beginnen kwamen de scheidsrechters al een half uur te laat opdagen. Ons hele schema liep daarmee in de soep. Maar niemand die zich daar druk om maakte. Aan het eind van de dag was iedereen erg blij omdat alle kinderen hadden kunnen sporten. En eigenlijk ging het daar ook om natuurlijk. Ik heb daarvan geleerd te relativeren en alles wat luchtiger te zien.’
Rijk en arm
Jorik moest wel erg wennen aan het enorme verschil tussen arm en rijk. ‘Blank is geld. Dat merk je aan het voortdurend bedelen en de hogere prijzen voor blanken. Ook wordt je continu nagekeken. Soms voelde ik me ook wel opgelaten. Ik woonde samen met nog een paar andere Nederlandse studenten in een luxe guesthouse en wij werden elke dag met een busje naar ons werk gebracht. Dit terwijl de manager van ons stage bedrijf niet eens een badkamer thuis had.’
‘Hoewel Ethiopië niet zo’n goed imago heeft, kan ik iedereen aanraden er heen te gaan. De mensen zijn erg vriendelijk en dankbaar voor wat je komt brengen. Tijdens een 11-daagse safari heb ik ook gezien hoe mooi de natuur is. En er is een bruisend nachtleven waar je met open armen wordt ontvangen. Ze hebben hier een traditionele dans. Als je dan de kroeg in komt en je begint mee te dansen ben je helemaal de man. Mijn advies is dan ook: stel je in het begin bescheiden op en sla geen belerende toon aan. Of zoals ze tegen ons zeiden: eerst invoegen, dan toevoegen.’
